Indien je het hele wereldgebeuren op je af laat komen, dan kan het je soms te neerdrukken. Er is zoveel hardheid, zoveel oorlog, zoveel bespotten van wat God juist als goed en belangrijk aangeeft in de Bijbel. Soms kan het op je vallen, dat gevoel van droefheid en neerslachtigheid. Het kan ook gebeuren doordat er dingen in je eigen omgeving gebeuren. Als mensen zich verwijderen van elkaar, als er meer over dan met elkaar gepraat wordt. Je kan er aan lijden als mensen van wie je houdt uit elkaar groeien en elkaar niet meer begrijpen. Het kan je terneerdrukken.

In psalm 42 (en 43 die bij elkaar horen) komen we ook iemand tegen die bedroefd is en onrustig. Terneergeslagen door bespotting van God. Terneergeslagen omdat er een liefdeloos volk om hem heen is (Psalm 43:1). Hij gaat gehuld in zwart. Uiting van het donker in zijn ziel.

Naast de beschrijving van de situatie om hem heen en wat dat met hem innerlijk doet is er een tegenstem in deze beide psalmen. De psalmist spreekt zichzelf aan: Vestig je hoop op God. Enerzijds voelt hij zichzelf weggeleiden en denkt: het wordt allemaal niks. Anderzijds is daar die tegenstem: in deze zichtbare werkelijkheid, is er ook nog een onzichtbare werkelijkheid, Gods werkelijkheid. Richt je daar op. Er is een God die bevrijdend, verlossend en helend bezig is in alle gebrokenheid. Er is een God die de mensen met Zichzelf en met elkaar verzoent. Er is een God die de dood, de verkilling tussen mensen kan doorbreken door nieuw leven te geven. In Jezus mogen we zeggen: God heeft de dood doorbroken door uit het graf op te staan. Daar waar alles leek stuk te lopen, daar is een nieuw begin gekomen. Daar is de hoop geboren op een ander, een beter leven.

Vestig je hoop op God. Door Pasen mogen we zeggen: Hij is onze hoop. Hij die gezegd heeft: Zie Ik maak alle dingen nieuw! Ook al kun je het gevoel hebben: alles loopt vast, het breekt me bij de handen af. Er is hoop, want Jezus geeft perspectief in een wereld waar de dood dagelijks aan onze deur klopt. Die dood heeft het laatste woord niet. Dat is onze hoop in bange dagen.

Die hoop is wel een aangevochten hoop. Daarom wordt het in psalm 42 en 43 tot drie keer toe herhaald. Wat ben je bedroefd, wat ben je onrustig, wat ben je terneergeslagen, hoop op God. Blijkbaar moeten wij onszelf en ook elkaar meerdere keren aansporen. De boodschap van hoop landt niet zo maar. We zijn vaak meer onder de indruk van alles wat we zien en beleven, dan van wat we horen en geloven. Daarom is het zo belangrijk om telkens weer de Bijbel te openen en de woorden van hoop je leven te laten binnen stromen. Daarom is het zo belangrijk om naar de kerkdiensten te gaan. Daar worden woorden van hoop en leven uitgesproken. De kerkdienst is een plek van hoop en bemoediging voor terneergeslagen zielen. Daarom is het zo belangrijk om elkaar te blijven bemoedigen. En daarom is het zo belangrijk dat wij zelf onze ziel blijven aanspreken. Laat je niet terneerdrukken. Vestig je hoop op God, want Jezus is opgestaan. Hij heeft de dood doorbroken en Hij zal dat blijven doen totdat alles nieuw is.

Ds. Jelle de Kok

Deze meditatie is gepubliceerd in de Tsjerkepraat van 17 april 2025