’s Morgens om 7.30 uur vertrokken we met een groepje in de auto van Kollumerzwaag naar de Jaarbeurs in Utrecht. Daar aangekomen waren we mooi op tijd om een plekje in de Jaarbeurstheater te zoeken, samen met zo’n 8.000 medechristenen.

We begonnen met zang en daarna opende Ron van der Spoel het morgenprogramma. Na een filmpje was daar pastor Daniel die vanuit zijn kerk in Erbil (Irak) duizenden gevluchte christenen hielp die ineens zijn kerk bevolkten. Hij verzorgde ze met materiële en geestelijke hulp. Over de hulp die hij daarna kreeg grapte hij; Sinterklaas kwam, en zijn naam was …Open Doors.

De tweede spreker was Hosseini uit Iran. Hij was twee keer gevangengenomen voor het leiden van een huiskerk. In de gevangenis leerde hij getuigen van Jezus en hij bereikte daar veel mensen met het geloof.

In de middagpauze was er een markt met veel stands waar je informatie kon vinden over het werk van Open Doors en over de Open Doors-reizen, en er was een grote boekenmarkt. Martin Brand gaf een muziekoptreden in de grote zaal.

Om 14.00 uur sprak zuster Annie uit Syrië, zij runt een centrum of Hope in Aleppo. Zij ondersteunt slachtoffers van oorlog en geweld bij het weer opbouwen van hun bestaan.

De laatste spreekster was Sabita uit India. Voor christenen is het in India steeds moeilijker om hun geloof uit te oefenen en te delen. Alleen het hindoeïsme wordt er getolereerd en anders kan er geweld of gevangenneming volgen. Zij is erg bemoedigd door de achterban van Open Doors en de gebedscampagne ‘Eén voor India’. ‘Jullie gebeden en giften zijn echt tot een zegen voor ons’, zei ze.

Tussen de toespraken met filmpjes was er veel ruimte voor muziek en zang. We kregen veel te horen vanaf het podium en dit alles maakte veel indruk op ons. Dit gaf ons dat speciale gevoel van bemoediging en bevoorrecht te zijn. Dat wij hier in Nederland met 8.000 mensen vrij bij elkaar kunnen komen en ons geloof vrij kunnen uiten zonder dreiging en geweld. Iets wat op deze wereld niet vanzelfsprekend is.

We reden rond 16.00 uur weer naar huis en waren blij deze dag meegemaakt te hebben. Dat het verhaal hier doorverteld mag en moet worden is ons weer duidelijk geworden. Ons gebed en onze bemoediging (die we o.a. via internet kunnen geven) geeft hen kracht om te volharden in hun geloof.

• 

•