Met een groep gemeenteleden reisden we van 22 april t/m 2 mei door Israël en Jordanië. We vertrokken zaterdag 22 april in alle vroegte bij De Boei en kwamen na een lange reis ’s avonds om 23.45 uur aan op onze bestemming.

We logeerden in één van de oudste kibboetsen van Israël gesticht in 1910: kibboets Degania Bet aan de oever van het Meer van Tiberias. In 1920 is deze kibboets gesplitst in Degania Alef (A) en Degania Bet (B).

Een vreemde gewaarwording. Zomaar ineens in het land van de Bijbel. Merken, hoe dit land van de Bijbel in 1948 opnieuw een thuis geworden is voor het Joodse volk. Zoals dat in 1917 bij de Balfour-verklaring was beloofd.

We beleefden de herdenking van Jom HaShoa mee. De herdenking van de Holocaust. Eerst ’s avonds op de kibboets. In een viering die, zoals dat in Israël gebruikelijk is, helemaal door de oudere jeugd was voorbereid.

In Israël maken elk jaar de leerlingen van de vierde en vijfde klas van de middelbare school een studiereis naar voormalige concentratiekampen in Polen. Ze denken na over wat er is gebeurd en waarom het zo belangrijk is dat Israël bestaat.

Op de avond van Jom HaShoa delen ze hun ervaringen met hun ouders en familieleden. Vanzelfsprekend deden ze dat in Ivriet (= modern Hebreeuws), waar wij geen woord van konden verstaan. Toch maakte het diepe indruk op ons.

Gedenken. In gedachten houden. Bijbelse begrippen (Deuteronomium 5: 15 en 6: 6-8). Indrukwekkend om de volgende morgen om 10.00 uur de sirenes te horen en te ervaren, hoe in heel het land alles en iedereen twee minuten stil was.

Rond het Meer van Tiberias is van alles te zien, dat ons vanuit de Bijbel bekend voorkomt. Dingen uit het Oude Testament. Maar vooral ook heel veel dingen die herinneren aan de tijd van Jezus’ omwandeling op aarde.

Op het Meer van Tiberias varend hebben we gelezen over de Storm op het Meer, zoals je dat vindt in Matteüs 8: 23-27, in Marcus 4: 35-41 en Lucas 8: 22-25. We zongen een passend lied: Scheepke onder Jezus’ hoede.

Op de Berg van de Zaligsprekingen lazen we haast vanzelfsprekend uit Matteüs 5: 1-12. En bij het kerkje van de wonderbare broodvermenigvuldiging in Tabgha aan de oever van het meer lazen we het verhaal uit Matteüs 14: 13-21.

We kwamen ook in Kapernaüm. We ontdekten dat dit eigenlijk Kfar Nachoem heet (= dorp van Nahum). We zagen de resten van de synagoge. En hoe er, boven wat volgens overlevering ooit het huis van Petrus was, een kerkje gebouwd is.

Dan denk je aan de wonderen die de Heere daar verricht heeft. De genezing van de schoonmoeder van Petrus (Marcus 1: 29-31). En de genezing van de zieke die met behulp van vier vrienden via het dak bij Jezus uitkwam (Marcus 2: 1-7).

We bezochten ook de bronnen van de Jordaan. Bij Banias dat je in de Bijbel tegenkomt als Caesarea Filippi. De plek waar Petrus de belijdenis uitspreekt dat Jezus de Christus is, de Zoon van de levende God (Matteüs 16: 13-16).

Ook het Oude Testament komt hier tot leven. Bij de bronnen van de Jordaan aan de voet van de Hermon lazen we Psalm 42. Daar zingt David over deze plek, waar het water in de regentijd woest kolkend neer kan stromen.

We reden over de Golan-hoogvlakte en bedachten dat dit het bijbelse Basan is. Dit was het gebied van de stam Manasse (Deuteronomium 3: 13). We komen Basan verder tegen in Psalm 22, 68, 135 en 136, maar ook in Amos 4: 1.

We bezochten de plaats aan de Jordaan, waar Jezus Zich door Johannes de Doper liet dopen (Matteüs 3: 13-17, Marcus 1: 9-11, Lucas 3: 21-22 en Johannes 1: 28-34). En waar mensen zich ook nu nog laten dopen, zoals we zelf konden zien.

Een druk programma. Je doet enorm veel indrukken op. De Bijbel komt ineens tot leven. Vol van dat alles verlieten we Galilea en kibboets Degania Bet. We richtten ons naar het zuiden en gingen op weg naar Jeruzalem.

Ds. J.P. Strietman