Zondag 27 november 2016, 1e Advent

Als je iets belooft dan moet je het ook doen. En wat zegt de ander als je het moeilijk vindt om je aan je belofte te houden? Precies; beloofd is beloofd! Wat je belooft kun je niet zomaar vergeten, je belofte is belangrijk!

En zo denkt Tamar er ook over. Ze kent net als alle vrouwen in Israël de belofte van God aan Abraham, dat er altijd familie van hem zal zijn. Er zullen altijd kinderen geboren worden. Tamar is getrouwd met een zoon van Juda, familie van Abraham, maar hij sterft zonder dat ze gezegend zijn met kinderen. En ook als ze trouwt met de tweede zoon, sterft deze zonder dat er een kindje wordt geboren. Tenslotte belooft Juda Tamar dat zijn jongste zoon met haar zal trouwen. Maar dat gebeurt ook niet. Nee, hij vergeet het gewoon en stuurt Tamar terug naar haar vader. Tamar is verdrietig, ze vertrouwt niet meer op Gods belofte en bedenkt een plan om toch haar zin te krijgen. Dat plan lukt en Tamar krijgt daardoor het snoer met zegel van Juda. Daarmee laat ze aan Juda zien dat hij zich aan zijn belofte moet houden. Juda krijgt spijt, hij beseft dat hij God ontrouw is geweest en verandert zijn leven. En Tamar krijgt niet één maar twee kinderen. En één van die twee krijgt de naam Peres, dat betekent doorbreker, God opent daarmee de toekomst, want Peres is een voorouder van Jezus. En zo komt er een nieuw begin!

Zie ook de uitleg over het thema beloofd is beloofd.