Ik zal u niet als wezen achterlaten.
Johannes 14: 18

De kerk wordt kleiner in Europa. In ons eigen land vormen we inmiddels een minderheid. Zozeer zelfs dat heel veel mensen geen idee meer hebben van waar het in een kerk over gaat. Feestdagen worden vaag. Van kerst weten sommigen nog dat het gaat om een kindje in een kribbe. Maar Goede Vrijdag en Pasen? Of Hemelvaart en Pinksteren?

Voor de leerlingen van de Heere Jezus was dat trouwens ook heel lang het geval. Ze wisten zich geen raad met wat Hij hen probeerde te vertellen over Goede Vrijdag en Pasen. Lijden en sterven aan een kruis? Als een lammetje naar de slachtbank? Waarom nu toch? Doodgaan en in een graf gelegd worden? En dan opgewekt worden? Opstaan uit de dood?

In de veertig dagen tussen de opstanding en de hemelvaart van de Heere Jezus wordt hen al veel duidelijk. Puzzelstukjes vallen op hun plek. Al moeten ze daar dan wel een handje bij geholpen worden. ‘Moest de Christus dit niet lijden,’ hoor je Jezus na Zijn opstanding tegen de Emmaüsgangers zeggen, en zo in Zijn heerlijkheid ingaan (Lukas 24: 26)?’

En wees maar eerlijk, als je er over nadenkt, is het ook allemaal onbegrijpelijk. Ook voor ons, die zoveel meer weten dan zij. Dat lijden aan het kruis: was dat voor mij? Sterven zelf is al zo moeilijk te begrijpen. En opgewekt worden uit de dood. Opstaan met een nieuw lichaam, dat tegelijkertijd toch ook weer dat vertrouwde lichaam van vroeger is. Wie kan dat nu echt bevatten?!

En dan de toekomst. Hoe zal het verdergaan? Neemt Jezus nu meteen plaats op de troon van David? Herstelt Hij direct het koninkrijk voor Zijn volk Israël? Dat is de vraag die klinkt tussen Pasen en Hemelvaart (Handelingen 1: 6). En dan moet de Heere Jezus uitleggen dat het zover nog niet is. Dat moment ligt nog ver in de toekomst verborgen.

Nee, eerst zijn er andere dingen aan de orde. Precies 40 dagen na Pasen volgt Hemelvaart: Zijn vertrek naar de hemel. Een bijzondere wolk onttrekt Hem aan hun ogen. Maar aan Zijn vertrek naar de hemel koppelt de Heiland dan de geweldige belofte van de komst van de Heilige Geest. Precies 50 dagen na Pasen wordt het Pinksteren: de Geest verschijnt op het toneel.

Want dat is de geweldige belofte van Jezus aan hen en aan ons: Ik zal jullie niet als wezen achterlaten. De kerk wordt geen weeshuis. Nee, de kerk wordt een gemeenschap van mensen die Jezus liefhebben. Die met Hem verbonden raken door de krachtige werking van de Heilige Geest. Die in Hem geloven zonder Hem gezien te hebben.

Dat is wat de Heiland hen wil leren in die 40 dagen tussen Pasen en Hemelvaart. Hen leren wat het is om kerk te zijn, zoals wij dat vandaag de dag allemaal moeten leren. Dat geloven niet gemakkelijk is. Dat het moeite kost. Dat het ook niet vanzelfsprekend is. Dat het je gegeven moet worden. Dat het uiteindelijk genade is – niet zien en toch geloven.

Ik dacht aan één van mijn bezoeken aan Israël. Aan een plekje aan de oever van het Meer van Tiberias. De plaats waar de Zaligmaker opnieuw verschijnt aan Zijn discipelen. Voor de derde keer volgens Johannes (Johannes 21: 14). Hij wacht op hen aan het strand. Op die plek is een kerkje gebouwd. En op de rand van het altaar staat dan in het Latijn geschreven:

In Emmaus cognitus –
iterum ad mare se manifestavit Iesus

In Emmaüs herkend –
heeft Jezus Zich opnieuw onthuld aan de zee

Ik vind dat mooi gevonden. In een paar woorden wordt het zo voor je uitgetekend. Dat het allemaal niet vanzelf gaat. Geloven is nooit probleemloos. Gaat vaak gepaard met twijfels. Met niet alles kunnen begrijpen van wat er gebeurt. Dat je ook als je gelooft nog zoveel vragen hebt. Naar het waarom van de dingen. Er hangt soms gewoon een sluier over alles heen.

In Emmaüs (Lukas 24: 13-35) en aan het Meer van Tiberias (Johannes 21: 1-14) verschijnt de Heere Jezus na Zijn opstanding. Hij wordt niet meteen herkend. De Emmaüsgangers en de discipelen hebben niet alleen even tijd nodig. Ze moeten daadwerkelijk geholpen worden. Jezus moet zich aan hen bekend maken, Zich openbaren, onthullen Wie Hij is.

Dat doet de Heere Jezus nog steeds. Vanuit de hemel is Hij de grote Helper. En op de aarde verschijnt met Pinksteren een zelfde grote Helper in de persoon van de Heilige Geest. Hij gaat met de discipelen en met ons verder in het spoor van Jezus. Zoals Jezus de gelovigen op aarde ondersteunt, zo doet de Heilige Geest dat nu ook. Samen werken ze aan hetzelfde doel.

Er komt veel op de discipelen af. Wat zijn ze kwetsbaar. Het prille begin van de kerk wordt gekleurd door zorg en moeite, door verdrukking en vervolging. En dat zonder hun Heiland zichtbaar naast hen. Wat hebben ze de Heilige Geest nodig gekregen. Wat zijn ze voortaan op Hem aangewezen. Maar ook: wat zijn ze dankbaar geweest met deze hemelse Helper.

Ik meen dat het met ons vandaag niet anders is. Zeker in deze moeilijke periode vol beperkingen wat het kerk-zijn betreft. Wat voelen we ons vaak alleen staan. Wat lijkt de kloof tussen jouw geloof en wat je soms dagelijks meemaakt vaak groot. Wat is er ook veel gebrokenheid als je om je heen kijkt, zowel in de wereld, als in je eigen leven.

Wat is het dan rijk om die belofte van de Heiland te horen: Ik zal jullie niet als wezen achterlaten (Johannes 14: 18). Wat is het goed om steeds weer te bedenken dat Hij de Geest gestuurd heeft als Helper. Hij blijft voor altijd bij je. Hem mag je uitnodigen. Hij kent een diep verlangen om je te helpen. Hij wil je moed en wijsheid en kracht en uithoudingsvermogen geven.

Wat mooi om dan met Pinksteren openbare belijdenis te mogen doen van je geloof. Juist op het feest van de Geest. De Geest van hierboven. Die mij doet geloven. Die mij onlosmakelijk verbindt met Jezus. Mij deel geeft aan alles wat van Hem is. Die mij stap voor stap en dag na dag Jezus laat volgen. Mij bepaalt bij Gods beloften – ook die belofte van Jezus Zelf.

Met die belofte mag je altijd weer naar God toegaan. Je mag op die belofte pleiten bij jouw hemelse Vader. Je mag Hem telkens vragen om vervulling van die belofte van de Heere Jezus. Vervul mij toch met Uw Heilige Geest. Met liefde voor de Heere Jezus. Met liefde voor Uw betrouwbare Woord. En dan doet Hij dat. Geen twijfel mogelijk. Beloofd is beloofd tenslotte.

Geest van hierboven,
leer ons geloven,
hopen, liefhebben door uw kracht!
Hemelse vrede,
deel U nu mede
aan een wereld die U verwacht!
Wij mogen zingen
van grote dingen,
als wij ontvangen
al ons verlangen,
met Christus opgestaan. Halleluja!
Eeuwigheidsleven
zal Hij ons geven,
als wij herboren
Hem toebehoren,
die ons is voorgegaan. Halleluja!

Wat kan ons schaden,
wat van U scheiden,
liefde die ons hebt liefgehad?
Niets is ten kwade,
wat wij ook lijden,
Gij houdt ons bij de hand gevat.
Gij hebt de zege
voor ons verkregen,
Gij zult op aarde
de macht aanvaarden
en onze koning zijn. Halleluja!
Gij, onze Here,
doet triomferen
die naar U heten
en in U weten,
dat wij Gods kinderen zijn. Halleluja!

Lied 675 Nieuwe Liedbundel

Ds. J.P. Strietman

Deze meditatie is gepubliceerd in de Tsjerkepraat van mei 2021