Terwijl ze zo met elkaar in gesprek waren, kwam Jezus zelf naar hen toe en liep met hen mee

Lucas 24:15

Teleurgesteld

Bovenstaande tekst komt uit één van de mooiste verhalen die er in de Bijbel staan. In het verhaal staan zes vraagtekens en één uitroepteken. Die 6 vraagtekens omschrijven de situatie waarin die twee mensen zich bevinden; er is sprake van teleurstelling, verwarring en ongeloof. En dan loopt Jezus een eindje met hun mee, maar die herkennen ze niet, hun ogen zijn vertroebeld.

Ik ervaar in mijn werk dat wanneer mensen depressief worden, ze niet meer in staat zijn om nog op een gezonde manier naar de werkelijkheid te kijken en al helemaal niet meer kunnen denken in oplossingen. Alles dreigt “zwart” te worden. ‘Vertroebeld’ zodat je de grote Helper en ook de kleine helpers niet meer herkent. Je staat niet meer open voor wonderen, oplossingen en je lijkt er alleen voor te staan.

Dat overkomt ons nu ook. Een crisis zet je hele leven op de kop. Wat zes weken geleden nog normaal was is nu bijzonder en wat toen belangrijk was lijkt nu van geen betekenis. In die toestand ga je op zoek naar nieuwe zekerheden, zoek je nieuwe grenzen en moet je je plannen bijstellen. Eigenlijk zoeken we naar grond onder onze voeten, naar vastigheid. We proberen de crisis te verklaren, zoeken naar wetenschappelijke feiten en richten ons op de oplossing. Dat zie je trouwens ook onder vele gelovigen, die God proberen te verklaren, waarom overkomt ons dit nu? De één ziet het als een straf van God, de ander als teken van de eindtijd en weer anderen zien het als een stuk opvoeding, om ons iets te leren. Maar hoe goed bedoeld ook; hun antwoorden zeggen vaak meer over henzelf, dan over God. God is te groot voor ons denken en wij kunnen Hem niet verklaren.

Kleopas, één van de Emmaüsgangers, zag Jezus vooral als de oplossing voor de problemen van zijn tijd. Hij leefde in de hoop dat Jezus Israël zou bevrijden, zoals Mozes dat eerder had gedaan. Dat willen ook wij graag; een oplossing voor onze problemen nu. Maar Jezus laat ons in dit verhaal zien dat de werkelijke oplossing op een andere wijze wordt bereikt.

Marriëlle Verhelpen, een pas bekeerde christin, schreef onlangs in haar blog: “We zijn allemaal naarstig op zoek naar een vaccin tegen het coronavirus, maar wat we echt nodig hebben is Jezus. Jezus is jouw vaccin!” (Bron: mijnlevenmetjezus.nl)

Geloofservaring

Het keerpunt in dit verhaal zit in de herkenning van Jezus. Het is Jezus die met hen meeloopt. Jezus die ook met jou meeloopt. Ook als het crisis is en alles dreigt te mislukken. Wat zien die beide mensen eigenlijk en wat nemen ze waar?

Wat ze zien zijn Jezus’ gekruisigde handen, de wonden van de spijkers zijn nog goed zichtbaar. Hier zit bij hen aan tafel de gekruisigde zelf. Die door zelf te lijden de overwinning op alle lijden heeft behaald.

En wat ze bovendien waarnemen is die gewoonte van Jezus; eerst nemen, dan de zegen uitspreken, dan breken en dan uitdelen. Zo ging Jezus eerder te werk bij de spijziging van de vijfduizend en bij het laatste avondmaal. Hier zien ze Hem genadebrood uitdelen als geestelijk voedsel voor alle gelovigen. Heeft Hij niet zelf gezegd: “Ik ben het brood dat eeuwig leven geeft, als je bij Mij komt, zul je nooit meer honger hebben” (Johannes 6: 35 Bijbel in gewone taal).

Hierdoor worden hun ogen en harten geopend. Ineens begrijpen ze het. Ze begrijpen wie hier aan de tafel zit, ze begrijpen de betekenis van de opstanding en ze begrijpen al die woorden in de Bijbel, die ze al zo vaak eerder hadden gelezen, maar waarvan ze nooit eerder Gods plan met de wereld in hadden ontdekt. 

Het is goed om met Jezus in gesprek te gaan. Je nood, je teleurstelling en je onmacht bij Hem neer te leggen. Juist, als je het niet meer ziet zitten. Wanneer je Jezus in geen velden of wegen meer ervaart. Dan wel blijven bidden en Bijbellezen en zoeken naar Hem. Juist in de gebrokenheid zul je Hem vinden en komt Hij op Zijn tijd met goede en definitieve oplossingen. 

Eén uitroepteken

Het verhaal keert. De vraagtekens worden een uitroepteken. De Heer is werkelijk uit de dood opgewekt! Het is een ervaring die menig christen ooit heeft beleefd. Ineens kom je Hem tegen. Ervaar je Hem in het leven, krijg je steun, nabijheid en hulp.

De beide mensen zien nog even terug op wat ze hebben meegemaakt. Was hun hart niet “brandende”? Toen de meester zelf hun vertelde over hoe Hij oplichtte in de Bijbel en Hij Gods liefde voor ons liet zien. Wij zijn het, die dat licht, die liefde en die bevrijding nodig hebben. Juist in tijden van crisis. Mag dit verhaal ons helpen om de nabijheid van Jezus in je leven te ervaren. Hij is ons nabij en Hij loopt met ons mee!

Ik besluit met een gedicht van Nel Benschop:

De Emmaüsgangers
U bent met ons de lange weg gegaan
en toen U sprak, begon ons hart te branden.

U brak het brood. Wij keken naar uw handen
en zagen ’t stempel van het lijden daarin staan.

U leerde ons de Schriften te verstaan;
de haven van ons hart was aan ’t verzanden,
maar ’t schip van ons geloof kon er weer landen
toen gij Uw stroom van liefde erdoor liet gaan.

Wij smeekten U: “Heer, ga niet van ons heen,
blijf bij ons, want de nacht is reeds gedaald,
wij hebben U nog honderduit te vragen!”

Toen, plotseling, liet U ons weer alleen.
Maar ’t licht, dat in ons duister had gestraald,
hebben wij heel ons leven meegedragen.

Pieter Knijff

Deze meditatie is gepubliceerd in de Tsjerkepraat van april 2020