“Ik houd mijn oog gericht op de Heer, Hij bevrijdt mijn voeten uit het net.
Keer U tot mij en wees mij genadig, ik ben alleen en ellendig.
Mijn hart is vol van angst, bevrijd mij uit mijn benauwenis”
Psalm 25 vers 15 t/m 18

Om hulp vragen.
Regelmatig kom ik bij gemeenteleden die de ervaring hebben dat ze het niet meer alleen afkunnen. Ze worden afhankelijk van de hulp van anderen. Dat is meestal een moeilijk proces van loslaten en accepteren. Soms is het een ziekte of een ongeval dat je hiertoe brengt. Maar het kan ook ouderdom zijn of dat je leefomstandigheden ingrijpend gewijzigd zijn. We zijn graag zelfredzame mensen en proberen de hulpvraag het liefst zo lang mogelijk uit te stellen. Hulpvragen worden vaak gezien als een teken van zwakte. Ja, wat kan ons weerhouden?

1. De ander niet willen belasten die heeft het al druk genoeg.
2. Gevoelens van angst om te vragen of om afgewezen te worden.
3. Je niet kwetsbaar durven opstellen, je wordt afhankelijk gemaakt en je moet mogelijk je gevoelens met een ander delen.

Al die argumenten zijn zuiver, maar het beeld van hulp vragen en ontvangen dat klopt meestal niet. Juist het hulpvragen verstevigt een relatie. Vaak is er sprake van wederkerigheid; jij hebt jou liefde gegeven in je goede jaren en nu krijg je die liefde weer terug. Bij ouders en kinderen is dat heel sterk. Je ouders hebben je opgevoed en beschermt en nu mag je iets teruggeven. Maar eigenlijk is dat binnen een huwelijk niet anders of in de familie of met de buren.

Psalm 25
Iemand die ook hulp nodig heeft is David. Hij voelt zich flink bedreigd en kan het niet alleen.
David beseft ook dat mensen hem niet kunnen helpen en daarom zoekt hij het bij God. Daar gaat deze psalm eigenlijk over. Belangrijk daarbij is het principe wat hij in deze psalm hanteert. Je kunt het lezen in vers 4 en in de Nieuwe psalmberijming hebben ze dat heel mooi vertaald: “Heere, maak mij uwe wegen door uw Woord en Geest bekend; leer mij, hoe die zijn gelegen en waarheen G’ uw treden wendt.” (Psalm 25 vers 2) David geeft hiermee aan dat hij leeft in afhankelijkheid van de Heer. God heeft de regie in zijn leven en die God wil hij vertrouwen. Daarbij richt David zich niet zozeer op de eigen ervaringen of de eigen gevoelens die hij heeft. Maar veel meer op Gods beloften. Zo richt hij zich vooral op de horizon, het eindpunt waar het naar toe gaat en veel minder op wat hem onderweg gebeurd. Eigenlijk bidt hij in deze Psalm om drie dingen:

1. Verlost te worden van alle zorgen en bedreigingen die hem overkomen.
2. Vergeving van zijn zonden. David beseft dat hij Gods redding en barmhartigheid nodig heeft, zelf heeft hij het niet verdiend.
3. En hij vraagt om Gods leiding in zijn leven en dan wel zo, dat hij goed terecht komt.

Hulp vragen aan God
En dan in vers 15: “Ik houd mijn oog gericht op de Heer.” In de nieuwe psalmberijming vertaald als “Gods verborgen omgang vinden zielen waar zijn vrees in woont” (Psalm 25 vers 7) David zoekt een intieme relatie met God. In zijn gebed deelt hij zijn zorgen, gevoelens en verlangens met God. Hij bidt om Gods leiding in zijn leven en spreekt zijn vertrouwen tegenover God uit.
Hulp vragen is voor ons vaak best moeilijk, ook aan God. We moeten ons kwetsbaar durven opstellen en afhankelijk tonen. Maar toch is dat wel mijn advies; vraag hulp als dat nodig is. Want zowel bij God als bij mensen zul je ervaren dat juist dat geven en ontvangen zorgt voor een intense relatie.
Ik sluit af met een paar verzen uit lied 513 uit onze liedbundel

Uw naam die onze wonden heelt
en ons met manna spijst,
die onze dood en zonde deelt
en onze vrees verdrijft.

Zolang U nog onzichtbaar bent,
een zon diep in de nacht,
roep ik Uw nadering reeds uit
omdat ik U verwacht.

O Naam, eeuwige ademtocht,
een sterveling ben ik,
als eens mijn eigen adem stokt
dan draagt mij Uw muziek.

Pieter Knijff

Deze meditatie is gepubliceerd in de Tsjerkepraat van 4 Juli 2024