(Lezen: Psalm 43) “Bloom where you are planted, bloei waar je geplant bent!

Dat zei ooit eens een voorganger uit een Afrikaans land, op een dag van Open Doors. Een uitspraak die ik nooit meer ben vergeten. En laten we die uitspraak nu ook weer hier van iemand gekregen hebben, al weet ik jammer genoeg niet meer van wie…En dezelfde spreuk hangt ook in de hal van de Boei: “Bloei op de plek waar je bent!” Maar groeien en bloeien is lang niet voor iedereen weg gelegd. Hoeveel mensen komen in hun leven uiteindelijk niet tot de bedoelde groei en bloei. Dat kan allerlei redenen hebben. Alleen al de plek waar je wieg heeft gestaan kan daarin bepalend zijn! Maar ook andere omstandigheden kunnen een mens belemmeren om te groeien en bloeien. Het leven gaat lang niet altijd over rozen, maar soms ook door diepe dalen. Dat blijkt ook uit Psalm 43. De dichter leeft onder moeilijke omstandigheden. Hij verwoordt het zo: “Bescherm mij tegen een liefdeloos volk, vol list en bedrog”. Veel mensen op deze wereld hebben te maken met donkere situaties in hun leven. Ver weg, maar net zo goed dichtbij.

Maar de dichter blijft daar niet steken in deze beangstigende situatie. Hij gooit zijn anker uit naar God. Hij zegt: “Verschaf mij recht o God, U bent toch mijn God, mijn toevlucht?!” Dat is je laatste grond onder de voeten als alles om je heen moeilijk en zwaar is en ook mensen niet te vertrouwen blijken. Dan mag je naar God vluchten, dan mag je Hem aanroepen en pleiten op Wie Hij is en zegt te zijn: een God die je beschermen wil en bij Wie je mag schuilen.

Maar er is in die roep om recht niet alleen maar een vragen om bevrijding van mensen en machten van buiten. Het komt ook heel dicht bij, want het is eigenlijk ook een vraag om bevrijding van de duisternis, de liefdeloosheid, de zonden in je eigen hart. Want wees eens eerlijk: Verwensen wij nooit iemand in onze gedachten? Hoe dikwijls praten we niet op een verkeerde manier over een ander? Zijn we jaloers op die ander. Ook wij christenen verspreiden helaas soms duisternis om ons heen i.p.v. licht. En als je daar over nadenkt dan kan je dat, als het goed is, aangrijpen. En dan klinkt dat “verschaf mij recht o God” heel existentieel, omdat je ineens ook je eigen kleinheid ziet.

Ook daarom mogen we God aanroepen. ‘U bent toch mijn God, U bent toch mijn toevlucht?!’ Beseffend dat je het alleen niet redt, maar God zelf nodig hebt. Dat je alleen maar tot groei en bloei kunt komen, wanneer God zelf ingrijpt. En wat is het dan mooi waar de dichter om vraagt: om licht en om waarheid. “zend uw licht en uw waarheid, laten zij mij geleiden”. Licht is meer dan noodzakelijk in een situatie van duisternis. Zonder licht kun je je moeilijk oriënteren. Is het lastig om je weg te vinden. En de dichter wil zo graag op weg naar de tempel, de plek in het Oude Testament waar God woont. Maar dan heeft hij wel licht nodig, want anders verdwaalt hij ergens onderweg. En hoe vinden wij Gods nabijheid? Door het licht dat zijn Woord is. Een andere Psalm zegt: ”Uw Woord is een lamp voor mijn voet, een licht op mijn pad”. Gods Woord is dat licht, dat ons de weg wijst naar God en door dit leven heen.

En hetzelfde geldt voor de waarheid: ook dat is Gods Woord en dat zijn Gods beloften. Mensen zeggen van alles en nog wat. Zeker als er liefdeloosheid heerst, dan wordt er vaak iets anders gesproken dan de waarheid. God kent de waarheid. God doet beloften en houdt zich er aan. Hij spreekt woorden waar je op aan kunt en die je opbouwen i.p.v. afbreken. God spreekt woorden van hoop en kracht en verlossing. De dichter heeft het nodig om die woorden te horen en zich die voor de geest te houden. Here God, zendt mij uw licht en uw waarheid, want zo kom ik bij U.

De Psalmdichter ziet het: wil ik tot mijn recht komen, dan heb ik Gods Licht en Waarheid nodig. Voor ons, lezers van nu, weten we dat de volle vervulling daarvan ligt in Gods vleesgeworden Woord. Jezus, het Licht der wereld en de Waarheid, die ons bij het altaar brengt. Het kruis op Golgotha, waar alle duisternis van de wereld en van ons persoonlijk aan het licht is gekomen. En waar Hij, door Zijn lijden en sterven, alle duisternis en dood voor altijd heeft overwonnen. Daar worden we uitgenodigd om in de kring van Zijn licht en leven te stappen. Om God te ontmoeten, om Hem te loven. Om te ontdekken dat we door zijn Woord mens mogen zijn zoals we ten diepste zijn bedoeld. Om te kunnen groeien en bloeien voor Hem. Ieder persoonlijk en samen, als gemeente van Christus in Kollumerzwaag.

Ds. Ineke de Kok

Deze meditatie is gepubliceerd in de Tsjerkepraat van 7 november 2024