Hoe kostbaar is Uw goedertierenheid, o God! Daarom nemen de mensenkinderen de toevlucht onder de schaduw van Uw vleugels.

Psalm 36: 8

Er zijn geen woorden voor, zei iemand tegen mij. Twee nog jonge vaders op ons dorp zomaar weggenomen uit hun gezin. Dat raakt je diep. Dat raakt grote mensen, maar ook jonge mensen.

Kinderen op de basisschool leren langzaam, maar zeker aanvaarden dat er ook zoiets is als sterven. Maar nu komt de dood ineens wel heel dichtbij. Dat kan je ook best wel een beetje bang maken en onzeker. Je kunt nu eenmaal niet je schouders ophalen of zeggen dat het ons niet zou kunnen overkomen.

En ik dacht ineens weer terug aan Israël. Aan het plein bij de Klaagmuur. Aan al die jongens van dertien jaar, die daar voor het eerst een stukje uit de Bijbel gingen lezen. Om dwars door alles heen de stem van hun God te laten klinken. Door die eeuwenoude woorden te reciteren in het Hebreeuws. Uit de mond van kinderen klinkt dat extra sterk.

Maar voor ze dat Woord van hun hemelse Vader openen, doen ze eerst iets anders. Ze doen hun gebedsriemen om en ze gaan bidden om Zijn liefdevolle nabijheid. En dan trekken ze hun gebedskleed – hun taliet – over hun hoofd. En als ze dat doen, zeggen ze zachtjes de woorden van een psalm (Psalm 36: 8):

Hoe kostbaar is Uw goedertierenheid, o God! Daarom nemen de mensenkinderen de toevlucht onder de schaduw van Uw vleugels.

Hun gebedskleed over hun hoofd. Zo nemen ze symbolisch hun toevlucht onder de schaduw van Gods vleugels. Hun taliet voor even als Gods vleugels over hen heen. Als je geen woorden hebt, is daar die genade van je hemelse Vader. Mag je bedenken hoe kostbaar Gods goedertierenheid is – Zijn liefdevolle nabijheid.

En let goed op. De psalmdichter zegt niet: dat is alleen voor Joodse mensen. Dat is alleen voor ware gelovigen. Nee, hij sluit niemand uit – niet wij vrome mensjes alleen. Nee, David is hier heel duidelijk. De mensenkinderen mogen hun toevlucht nemen tot onze God. Alle mensenkinderen – geen enkele uitgezonderd.

Je hebt er geen woorden voor. Diep verdriet. Dat begin van eindeloos gemis. Dingen die je hoopt nooit mee te hoeven maken. En ze gebeuren zomaar. Maar er is een God die je uitnodigt. Om te schuilen onder Zijn vleugels. Om je toevlucht te zoeken bij Hem. Met heel je onzekerheid en al je onbeantwoorde vragen.

Om vast te houden in deze zomerperiode. Als je thuis moet blijven, maar ook als je op vakantie gaat. Misschien wel heel ver weg van Kollumerzwaag. Je mag je handen vouwen. Je mag je toevlucht zoeken bij deze God. Schuilen onder Zijn vleugels. Want in Zijn liefdevolle nabijheid ben je veilig – wat er ook gebeurt.

Ga met God, en Hij zal met je zijn,
jou nabij op al je wegen,
met Zijn raad en troost en zegen.
Ga met God, en Hij zal met je zijn.

Ga met God, en Hij zal met je zijn,
bij gevaar, in bange tijden,
over jou Zijn vleugels spreiden.
Ga met God, en Hij zal met je zijn.

Ga met God, en Hij zal met je zijn,
in Zijn liefde je bewaren,
in de dood je leven sparen.
Ga met God, en Hij zal met je zijn.

Ga met God, en Hij zal met je zijn,
tot wij weer elkaar ontmoeten,
in Zijn Naam elkaar begroeten.
Ga met God, en Hij zal met je zijn.

(Gezang 416)

We wensen de getroffen gezinnen met hun familie en vrienden van harte Gods liefdevolle nabijheid toe in de komende tijd.

Ds. J.P. Strietman

Deze meditatie is gepubliceerd in de Tsjerkepraat van juli 2017