Want ook ons Paaslam is voor ons geslacht: Christus.

1 Korintiërs 5: 7

Met groot verlangen mogen we uitzien naar de bruiloft van het Lam. Zo spreken we dat uit bij iedere viering van het Heilig Avondmaal. Toekomstmuziek. Ja, en toch ook heel dichtbij en heel persoonlijk. Want dat Lam mogen we kennen. Het Lam is niemand minder dan de Heiland.

Zo tekent Jesaja Hem al voor je uit, als hij profeteert over het lijden en sterven van de Heere Jezus (Jesaja 53: 7): “Als een lam werd Hij ter slachting geleid.” Zo vinden we Hem terug in het Evangelie (Johannes 1: 29): “Zie het Lam van God, Dat de zonde van de wereld wegneemt!”

De evangelist Filippus spreekt erover met de kamerheer uit Ethiopië (Handelingen 8: 26-40). En Petrus vertelt over Zijn kostbare bloed “als van een smetteloos en onbevlekt lam” (1 Petrus 1: 19). In het laatste Bijbelboek ziet Johannes Hem zo staan: “een Lam als geslacht” (Openbaring 5: 6).

De apostel Paulus noemt Christus “ons Paaslam”. Zo trekt hij de lijnen door. Brengt hij in verbinding met Israël in Egypte. Met het allereerste Paasfeest. Waar elk gezin een lammetje in huis moest nemen op de 10e Nisan. Om het te bewaren tot de 14e Nisan – de dag waarop dat Paaslam geslacht moest worden.

En dan mocht het bloed van dat Paaslam aan de deurposten worden gestreken. Zo was je veilig. Samen als gezin schuilend achter het bloed van het Paaslam. Dat is het wonder dat Israël elk jaar opnieuw met Pesach mag herbeleven. Het wonder van de redding door het bloed van het lam.

En nu mag Paulus zeggen: “Ook ons Paaslam is geslacht” (1 Korintiërs 5: 7). Wat een wonder is dat. Ook wij mogen schuilen achter het bloed van het Paaslam. Zo mogen we dat geloven. In de Lijdensweken op weg naar het hoogfeest van Pasen. Maar zeker ook in de weken daarna.

Dat je mag schuilen achter het bloed van het Lam. Vertrouwen op wat de levende Heiland voor ons heeft gedaan. Op het wonder van genade, verzoening en vergeving. Op het wonder van de liefde Gods. Zichtbaar en tastbaar geworden in de Heere Jezus Christus. Aan het kruis van Golgota.

En dan maakt de apostel het nog heel persoonlijk. Hij spreekt van “ons Paaslam”. Dat van mij en van al die anderen die in Hem geloven. Het Paaslam dat je in huis mocht nemen. Dat je in die vier dagen tussen de 10 e en de 14e Nisan in je hart mocht sluiten. Zodat zijn dood je aan het hart ging.

Geloven is altijd weer opnieuw heel persoonlijk. In de Nederlandse Geloofsbelijdenis belijden we dat geloven het omhelzen van Christus en al Zijn weldaden is. En dat komt heel dicht bij dat in je hart mogen sluiten van het Paaslam. Om de hals vallen. Thuiskomen bij Hem. Opgelucht ademhalend.

Want Jezus leeft. Als de apostel Johannes Hem in het laatste Bijbelboek mag zien. Dan ziet hij Hem als het Lam dat geslacht is. Geleden heeft en gestorven is aan het kruis van Golgota. Maar hij ziet Hem staan. Hij leeft. Hij is dood geweest, maar Hij leeft nu voor altijd en eeuwig. Zo is Hij onze Redding.

Dat is wat we op het Paasfeest mogen vieren. Dat de Heiland weer levend en wel uit het graf vandaan komt. De dood overwonnen. Je mag van Hem zijn. Je mag uitkijken naar straks. Als je Hem daadwerkelijk om de hals mag vallen. Zoals we dat nu in geloof al mogen doen.

 

 

Halleluja! Lof zij het Lam,
die onze zonden op Zich nam,
wiens bloed ons heeft geheiligd;
die dood geweest is, en Hij leeft;
die ‘t volk, dat Hij ontzondigd heeft,
in eeuwigheid beveiligt!

Aanbidt de Vader in het woord!
Aanbidt de Zoon, aan ‘t kruis doorboord!
Aanbidt de Geest uit beiden!
Van Zijn gemeenschap, Zijn gena,
Zijn liefde en trouw, Halleluja,
zal ons geen schepsel scheiden.

Gezang 259: 1 en 2 (Liedboek 1973)

Ds. J.P. Strietman

Deze meditatie is gepubliceerd in de Tsjerkepraat van april 2017