Elisa zei: Wees niet bevreesd, want die bij ons zijn, zijn méér dan die bij hen zijn. En Elisa bad en zei: HEERE, open toch zijn ogen, zodat hij ziet. En de HEERE opende de ogen van de knecht, zodat hij zag; en zie, de berg was vol paarden en strijdwagens van vuur rondom Elisa.

2 Koningen 6: 16-17

Een nieuwsberichtje uit Israël zette mij aan het denken. Daar zijn onderzoekers bezig met het ontwikkelen van bijzondere oogdruppels. Bij het ouder worden blijken de meeste mensen vroeg of laat ‘verziendheid’ te krijgen. Je kunt de dingen heel dichtbij dan niet meer scherp zien en hebt een leesbril nodig. De nieuwe oogdruppels moeten die leesbril overbodig maken.

Niet meer scherp kunnen zien. Zoiets kun je verwachten als je de veertig passeert. Tegelijkertijd besef je, hoe dat niet alleen fysiek, maar ook geestelijk zo kan zijn. Niet meer kunnen onderscheiden waarop het aankomt. De Bijbel is er vol van. Hoor wat Jezus zegt tegen de gemeente van Laodicea: ‘En zalf uw ogen met ogenzalf, opdat u zult kunnen zien (Openbaring 3: 18)”.

Er kan zoveel gebeuren in je leven. Je loopt tegen zoveel dingen aan. Of je het wilt of niet, pijn en verdriet, ziekte en dood, ze breken zomaar in jouw bestaan in. Zorgen en tegenslagen benemen je soms helemaal het licht en het uitzicht dat je mag hebben als gelovige. Dat je alleen nog maar die vraag naar het waarom van de dingen in gedachten hebt.

Je ziet het ook in die wonderlijke geschiedenis van de profeet Elisa en zijn knecht. Syrische troepen omsingelen de stad Dothan waar Elisa zich bevindt. Wanneer zijn knecht dat ontdekt, raakt hij in paniek: “Ach, mijn heer! Wat moeten wij doen?” (2 Koningen 6: 15). Maar Elisa zegt: “Wees niet bevreesd, want die bij ons zijn, zijn méér dan die bij hen zijn” (2 Koningen 6: 16).

Nee, dat zie je zomaar niet. Daar moeten je ogen nog voor geopend worden. Elisa is niet bang. Tussen hem en het Syrische leger ziet hij dat andere. Paarden en strijdwagens van vuur. Rondom Dothan heeft de Heere Zijn engelen geplaatst. Als een vurige muur om Elisa en zijn knecht heen. Ze zijn werkelijk helemaal veilig onder Gods bescherming.

Daarom gaat Elisa bidden voor zijn knecht. Of God hem de ogen wil openen. Dat hij niet de vijand ziet die hem omringt, maar Gods beschermende muur van vuur tussen hem en de vijand in. Dat kan alleen met geestelijke ogen. Met de ogen van het geloof. Met kinderogen. Die vertrouwen op de belofte van hun hemelse Vader. Die rust vinden bij Hem.

Juist ook in onze tijd hebben wij dat gebed zo nodig. Het gebed om de Geest van Christus. Die onze ogen openen wil in onze duisternis voor Zijn stralende licht. Het licht van Zijn genade. Van Zijn verzoening en vergeving. Het licht van Zijn troostende nabijheid in het donker van ons leven. Zijn engelenwacht om ons heen. Zijn genade in ons hart.

Zo mogen we bidden om Gods kracht en nabijheid. Om geopende ogen. Gericht op Jezus. Zodat we ook gaan zien: die bij ons zijn, zijn méér dan die bij hen zijn. Ogen gericht op Hem Die voor ons gestorven is aan het kruis. Die dood en graf en duivel heeft overwonnen. Die aan de rechthand van Zijn hemelse Vader het pleit voert voor ons. En door Zijn Geest bij ons is.

Wie in de schaduw Gods mag wonen,
hoeft niet te vrezen voor de dood.
Zoek je bij Hem een onderkomen,
dan wordt Zijn vrede jou tot brood.
God legt Zijn vleugels van genade
beschermend om je heen als vriend
en Hij bevrijdt je van het kwade,
opdat je eens geluk zult zien.

Engelen zendt Hij alle dagen
om jou tot vaste gids te zijn.
Zij zullen je op handen dragen
door een woestijn van hoop en pijn.
Geen bange nacht zal je doen beven,
geen ziekte waar een mens van breekt.
Lengte van leven zal God geven,
rust aan de oever van een beek.

Geen duister zal je overvallen,
er is een licht dat eeuwig brandt.
Duizenden doden kunnen vallen,
jij blijft geschreven in Gods hand.
God is een schild voor Zijn getrouwen,
die leven van geloof alleen.
Hij zal een nieuwe hemel bouwen
van liefde om hun tranen heen.

(Gezang 91A)

Ds. J.P. Strietman

Deze meditatie is gepubliceerd in de Tsjerkepraat van november 2019