Als u het kleed van uw naaste in onderpand neemt, moet u dat aan hem teruggeven voordat de zon ondergaat. Dat is immers zijn enige bedekking. Het is de kleding over zijn huid. Waarin zou hij anders moeten slapen? Wanneer hij tot Mij om hulp roept, zal het gebeuren dat Ik het zal horen, want Ik ben genadig!

Exodus 22: 26-27

Emoties wisselen elkaar af. Zo aan het einde van het kerkelijk jaar. De zondag van herdenken tegemoet. Er is zoveel gebeurd. Er zijn zoveel herinneringen ook. Heel mooie, maar soms ook heel verdrietige. En de tijd heelt niet alle wonden. Dat merk je wel. De dingen die voorbij zijn reizen met je mee.

Wat is het dan troostend en bemoedigend om te weten van Eén die met je meereist. Die niet alles snel een plekje wil geven of toedekken. Maar Eén die luistert. Die met je meevoelt en meeleeft. Met zorg die zich uitstrekt tot in de uithoeken van je leven en de details van je bestaan.

Jaren geleden ontmoette ik in Israël dr. Göran Larsson. Hij was toen directeur van het Zweeds Theologisch Instituut in Jeruzalem. Prachtig, zoals hij kon vertellen. Zo heeft hij ook een mooi commentaar geschreven over het Bijbelboek Exodus. Daar lees ik sinds de zomer steeds een stukje uit.

Inmiddels ben ik aangeland in Exodus 22. En daar ging het ineens over Gods zorg voor mijn pyjama. Dat trok direct mijn aandacht, want ik had bij mijn weten nog nooit iets over mijn pyjama in de Bijbel gelezen. Laat staan dat ik ooit had gedacht, dat God daar aandacht voor had.

Mijn ogen gingen open voor iets waar ik normaal aan voorbij zou hebben gelezen. Over wat je moet doen, als jouw naaste zijn enige bezit als onderpand aan je geeft. Het kleed dat hij bij zich heeft. Dat hem overdag beschermt tegen de zon. En waar hij zich ’s nachts inwikkelt tegen de kou.

Je leest er zomaar overheen. Maar God niet. Hij zegt: Je moet dat kleed dan voor het avond wordt weer teruggeven. Waarom? Omdat hij dan dat kleed nodig heeft voor de nacht. Het is zijn enige bezit. Zijn enige bescherming tegen de kou. Dat kleed is tegelijkertijd zijn pyjama voor de nacht.

Vreemd genoeg heeft God daar dus oog voor. Ontsnapt zoiets niet aan Zijn aandacht. Het lijkt onbelangrijk. Je pyjama – wie maakt zich daar nu zorgen over? God wel. Zeker als dat de enige is die je hebt. Omdat je arm bent en in de schuld geraakt. Dan is dat dus echt wel belangrijk.

Daar denkt God dus allemaal om. De Schepper van het heelal vindt Zichzelf niet te groot om daaraan te denken. Om Zich zorgen te maken over de details van jouw leven. Hij heeft er aandacht voor. En uit die aandacht voor de details spreekt Zijn liefdevolle zorg.

Die liefdevolle zorg, bedenken we op weg naar Advent, is er dankzij Christus. Die zorg is er ook op de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Dwars door al je vragen en waaroms heen. Als je hemelse Vader zelfs om je pyjama denkt, hoeveel te meer zal Hij dan ook niet om al het andere denken.

Tot en met het einde van mijn aardse leven. Dat mag ik dankzij de Heere Jezus geloven. Je hoort het God zeggen. Als je tot Hem om hulp roept, zal Hij het horen. Zal Hij er om Christus’ wil naar luisteren. Want, zegt God, Ik ben genadig. Denk maar aan Zijn naam: ‘Ik ben’ en ‘Ik zal er zijn’.

Ik kan gaan slapen zonder zorgen,
want slapend kom ik bij U thuis.
Alleen bij U ben ik geborgen.
Gij doet mij rusten tot de morgen
en wonen in een veilig huis.

(Psalm 4: 3)

Ds. J.P. Strietman

Deze meditatie is gepubliceerd in de Tsjerkepraat van november 2017