Toen antwoordde de satan de HEERE en zei: Is het zonder reden dat Job God vreest?

Job 1: 9

Ik geloof gewoon, zei iemand een keer tegen mij. En je merkt pas hoe bijzonder dat is, als je iemand het omgekeerde hoort zeggen: Ik kan gewoon niet geloven.

Wat mag je dankbaar zijn, als je gewoon gelooft. Zie het maar als een kostbaar geschenk van God. Geloof dat je zomaar krijgt. Dat bij je blijft. Diep in je hart.

Er zijn momenten in ons leven, waarop dat geloof heel sterk lijkt. Hoogtepunten in je geloofsleven. Dat je jezelf niet eens in kunt denken dat je ooit zou twijfelen.

En toch. Wij weten allemaal dat het ook heel anders kan. Dat het zo niet altijd is. Dat wij soms wel twijfels kennen. Dan kun je jezelf maar heel zwak en kwetsbaar voelen.

Als de gebrokenheid van deze wereld pijnlijk voelbaar wordt in je leven. Als de spanningen toenemen. Zorg en moeite zich opstapelen. Dan kan het zomaar anders worden.

Ik geloof gewoon. En ik dacht ineens aan Job. En aan die vraag van satan. Of Job werkelijk wel gewoon gelooft. Zomaar. Zonder er iets voor terug te verwachten.

En daar ligt dan meteen het thema van het boek Job voor je. In die satanische vraag aan het begin. Of het echt waar is dat Job God zomaar dient – om niet.

Dat lijkt de satan bijzonder onwaarschijnlijk. Kom nou toch. Mensen dienen God toch alleen maar om er zelf beter van te worden? Ze doen dat toch niet voor niets?

Ja, en toch zijn ze er. Zulke mensen als Job. Die gewoon geloven. En die gewoon blijven geloven. Helemaal vrijwillig. Onbaatzuchtig. Enkel en alleen uit liefde.

Niet om er beter van te worden. Niet om er wat aan te verdienen. Maar gewoon omdat God God is. De goede God. Die mij Zijn liefdevolle genade bewijst. Zomaar – om niet.

Zoals Maarten Luther Hem 500 jaar geleden opnieuw mocht vinden. Zoals Hij Zichzelf in Jezus Christus bekendmaakt. Die het hart van Gods Woord is.

Goed om over na te denken. Waarom houd ik eigenlijk van God? Heb ik Hem lief om niet? Zoals Hij mij liefheeft om niet? Klinkt in mijn hart die taal van de liefde: zomaar – om niet?

Uw stem, Heer, hebben wij gehoord,
het wonder van Uw heilig Woord,
van Jezus die Uw beeltenis
en die het hart der Schriften is.

Zegen ons met verwondering
dat Hij het is, de Vreemdeling,
die met ons door de eeuwen ging –
blijf bij ons met Uw zegening.

Heilige Geest, ontsteek het vuur,
de liefde van het eerste uur,
maak Uw genade in ons groot,
een vreugde sterker dan de dood.

(Gezang 722 – Jaap Zijlstra)

Ds. J.P. Strietman

Deze meditatie is gepubliceerd in de Tsjerkepraat van oktober/november 2017