Want het Koninkrijk der hemelen is als een heer des huizes, die ’s morgens vroeg eropuit ging om arbeiders voor zijn wijngaard in te huren.

Matteüs 20: 1

Zomaar een zondag. In het Groninger land. Ik mocht voorgaan in Visvliet. Deze keer zat de kerk weer eens helemaal vol. Heel bijzonder. Met op het podium de Bliide Sjongers.

Ze zongen dat de vonken ervan af spatten. Enthousiast. En we mochten allemaal meezingen. Ook dat ene lied. Over hoe we schouder aan schouder in Gods wijngaard mogen staan.

Ontroerend. Maar ook wel zo dat ik even dacht: wat zou dat mooi zijn, als er ook in Kollumerzwaag weer arbeiders schouder aan schouder in de wijngaard zouden staan.

Krijgen we die nog wel? Mensen die de beide kerkenraden willen vullen: ouderlingen, diakenen en kerkrentmeesters. Je twijfelt er wel eens aan, of er nog nieuwe ambtsdragers komen.

En toen kreeg ik tot mijn verrassing dat prachtige mailtje. Van iemand die na lang nadenken en overleg met het thuisfront zich toch aanmeldde: als arbeidster in de wijngaard.

Dat is echt wel bemoedigend. Dat je denkt: dus toch. God wil toch verder. God gaat toch door. Dwars tegen alles in. De Heilige Geest blijft mensen als ambtsdrager roepen.

Zo vertelt Jezus dat ook. De oogst is groot. Er zijn weinig arbeiders. De eigenaar van de wijngaard loopt nog wel drie keer naar de markt om er mensen bij te roepen.

Van ’s morgens vroeg tot laat in de middag. Ze zijn allemaal welkom. Ze ontvangen aan het eind van de dag ook allemaal keurig hun beloning.

Je droomt ervan. Je bidt erom. En dan denken er dus toch mensen over na. Zou ik de tijd kunnen vinden? Kunnen ze me thuis wel missen af en toe?

Is mijn geloof niet te gewoon of te klein? Allemaal vragen. Je wikt en je weegt. En door dat alles heen is er die ‘heer des huizes’. Hij roept je in Zijn wijngaard.

En dan zingen de Bliide Sjongers – die we ook graag weer eens in Kollumerzwaag willen horen – vol enthousiasme. Dat het een voorrecht is. Om dat in liefde te doen.

Samen met elkaar. Luisterend naar het Woord dat de weg wijst. Vol van Gods liefde, genade en kracht. Want die wil Hij graag geven, als we Hem daar om vragen.

Je moet maar durven. Zeker. Je kan jezelf soms zo klein en zwak voelen. Maar dan mag je toch ook weer geloven dat Hij geeft. Die jou roept is immers een gevende God!

Heer, wat een voorrecht om in liefde te gaan,
schouder aan schouder in Uw wijngaard te staan,
samen te dienen, te zien wie U bent,
want Uw woord maakt Uw wegen bekend.

Samen op weg gaan, dat is ons gebed,
als een volk dat juist daarvoor door U apart is gezet.
Vol van Uw liefde, genade en kracht,
als een lamp, die nog schijnt in de nacht.

Samen te strijden in woord en in werk.
Eén zijn in U, dat alleen maakt ons sterk.
Delen in vreugde, in zorgen, in pijn,
als Uw kerk, die waarachtig wil zijn.

(Opwekking 249/Evangelische Liedbundel 212)

Ds. J.P. Strietman.

Deze meditatie is gepubliceerd in de Tsjerkepraat van maart 2018