“Ze loofden God en stonden in de gunst bij het hele volk. De Heer breidde hun dagelijks uit met mensen die gered wilden worden.”
Handelingen 2: 47

Het winterwerk staat weer voor de deur en de vraag dringt zich op; Hoe willen we kerk zijn? De Bijbel geeft ons verschillende beelden om gemeente te kunnen zijn, ik noem er een paar; kudde, wijnrank, bruid, lichaam of tempel. Later hebben we daar zo ook onze eigen beelden aan toegevoegd: Kerk als herberg(gastvrijheid) kerk als supermarkt (waar je naar eigen behoefte geestelijk voedsel kunt halen) of kerk als ziekenhuis (alleen als je gewond bent). Toch blijf ik zelf graag naar die gemeente van Handelingen twee kijken, nog vol van de Geest en ongeschonden. De gemeente heeft tenminste tien eigenschappen die het bijzonder aantrekkelijk maken om gemeente te zijn. Leest u maar:

1. Degenen die zijn woorden aanvaardden, lieten zich dopen. Dopen is hier verbinden, erbij horen, overal en altijd en onder alle omstandigheden. Juist nu actueel, verbonden blijven met Jezus en met de andere broeders en zusters van de gemeente.

2. Ze bleven trouw aan het onderricht van de apostelen. Onderwijs neemt een belangrijke plaats in binnen de kerkelijke gemeente. Dat kan in de zondagse eredienst, op de bijbelstudiegroep, de gemeentegroeigroep, catechisatie, kindernevendienst, club of tienergroep. Geloof is ook uit het weten, kennis zorgt ervoor dat je dwaalleer weet te weerspreken en dat je de juiste argumenten kent om in deze seculiere tijd bij Jezus te blijven.

3. Ze vormden met elkaar een gemeenschap. Met de komst van de Heilige geest waren de schotten al weggehaald tussen mannen en vrouwen, jongeren en ouderen, joden en heidenen. Samen vormde men een gemeente met de identiteit van Christus. Oog voor elkaar. Deze open houding is een voorbeeld voor nu.

4. Ze braken het brood. We moeten hierbij in de eerste plaats denken aan het samen maaltijd houden en omzien naar elkaar. Ook de minderbedeelden moeten worden voorzien in hun stoffelijke behoeften. Maar ook gaat het hier om het samen vieren van het avondmaal, verbonden met de gemeente, verbonden met Christus en verbonden met kruis en opstanding.

5. Ze wijden zich aan het gebed. In gesprek blijven met God. Waar hemel en aarde verbonden blijven, waar plaats is voor lofprijzing, danken, zondevergeving, smeken en vragen voor jezelf en anderen.

6. Allen die het geloof hadden aanvaard, bleven bijeen en hadden alles gemeenschappelijk. Ze verkochten al hun bezittingen en verdeelden de opbrengst onder degenen die iets nodig hadden. Dit is geen oproep tot communisme. Het gaat om vrijwillige gaven, geen ideologie, geen overheidsdwang en er bleef persoonlijk bezit. Het is oproep tot barmhartigheid en rechtvaardigheid. Het met elkaar iets hebben betekent hier iets voor de ander overhebben. Het gaat om diaconie, de dienst aan mensen uit liefde voor God.

7. Elke dag kwamen ze trouw en eensgezind samen in de tempel, braken het brood bij elkaar thuis en gebruikten hun maaltijden in een geest van eenvoud en vol vreugde. De oproep om verbonden te blijven met de gemeente en de erediensten te bezoeken. En dit met zuivere motieven, niet van kijk mij eens vroom zijn, maar uit liefde voor God en de naaste.

8. Ze loofden God. De lofprijzing als basis van je geloof. Eredienst is niet alleen iets halen, maar iets komen brengen. God eren en danken. Let op de grote blijdschap in de gemeente, ze hebben de schat in de akker gevonden!

9. En stonden in de gunst bij het hele volk. Hun wijze van leven viel op en de overige bewoners hadden er respect en bewondering voor. Een uitdaging voor de gemeente van nu.

10. De Heer breidde hun aantal dagelijks uit met mensen die gered wilden worden. Alle goede woorden, boeken en methoden ten spijt. Het is God die toevoegt en Hem komt de eer toe voor een groeiende gemeente. En het gaat om het verlangen om behouden te worden, daar heb je dus de kerk blijkbaar bij nodig.

Mogelijk moeten we de komende winter hiermee aan de slag.

Pieter Knijff

Deze meditatie is gepubliceerd in de Tsjerkepraat van oktober 2018