Het is met het koninkrijk van de hemel als met een schat die verborgen lag in een akker. Iemand vond hem en verborg hem opnieuw, en in zijn vreugde besloot hij alles te verkopen wat hij had en die akker te kopen.
Matteüs 13: 44

Tussen Kerst en Pasen raken veel mensen Jezus kwijt. Het kind in de kribbe en vrede op aarde spraken tot de verbeelding. Maar nu het op het maken van keuzes aankomt en we zelf mogelijk moeten lijden, haken veel mensen af.

Jezus was zich daar zeer van bewust. De verkondiging van het evangelie vraagt om een reactie en een leven dat in dienst gaat staan van de navolging van Jezus. Daarom houdt Hij een reeks van gelijkenissen waarin naar voren wordt gebracht wat ons te doen staat als we van Jezus hebben gehoord en wijst Hij ons er tegelijkertijd op, wat de gevolgen zijn als wij die oproep negeren.

In deze gelijkenis roept Hij het beeld op van een dagloner die voor een boer aan het ploegen is. De man komt iets hards voorbij en denkt natuurlijk aan een steen. Die kan er maar het beste worden uitgehaald, anders stoot hij daar later opnieuw tegenaan en raakt de ploeg mogelijk kapot. De man graaft het geval op, maar het blijkt geen steen te zijn maar een waardevolle schat. Ja en wat dan te doen? De dagloner kan hem meenemen, maar de wetgeving zegt dat de schat bij de akker hoort en dus kan hij er geen aanspraak op maken. Hij kan het geval ook gewoon laten liggen en zich er verder niet aan storen. En hij kan proberen de akker in zijn bezit te krijgen, dan heeft hij ook recht op de schat. Dat laatste besluit hij te doen.

Maar wat wil Jezus ons daar nu mee zeggen? Aan de hand van zeven tekstfragmenten probeer ik daarover iets te schrijven:

1. “Het is met het koninkrijk van de hemel” Jezus maakt een vergelijking, het is niet het koninkrijk in de hemel maar van. Het gaat dus over een rijk waar de wetten, normen en waarden door Jezus worden bepaald. 

2. “Als met een schat die verborgen lag in een akker” Wat Jezus hier bedoelt is de akker van ons leven. Niet ver van ons vandaan of onbereikbaar. In dat leven komen we Jezus tegen, de éen door de opvoeding, de ander door een toevallige relatie of gewoon door evangelisatie.

3. “Iemand vond hem” Je komt dus Jezus tegen, stomtoevallig of puur geluk. Maar wat dan? Wat doe je ermee? Gewoon doorlopen, geïnteresseerd luisteren of navolgen? Hoe dan ook, je moet een keuze maken. Jezus roept ons op om in ieder geval de schat goed te bekijken, te overwegen wat de gevolgen zijn van onze keuze en Hij nodigt ons uit om zich door Hem te laten redden.

4. “En verborg hem opnieuw” Nu de man in onze gelijkenis zijn keuze heeft gemaakt, houdt dit hem voortdurend bezig. Hij wil die schat niet mislopen of kwijtraken. Wat Jezus hiermee bedoelt is, dat als je geraakt bent door Zijn boodschap, je verlangens en je keuzes daardoor worden bepaald.

5. “En in zijn vreugde besloot” Vreugde betekent hier, hij gaat ervoor. Geheel en al en vrijwillig. We moeten niets, het is onze eigen keuze.

6. “Hij alles te verkopen wat hij had” Wij moeten er dus wel iets voor doen. In ieder geval alles los laten wat ons van die schat weerhoudt. Dat kan zijn al die dingen waar wij nu onze zekerheden, onze veiligheid of onze status aan verlenen, maar die ons in de weg staan om Jezus te volgen.

7. “En die akker te kopen”. Dat heel ons leven wordt bepaald door het reddingsplan van Jezus. Het bezitten krijgt hier een bijzondere waarde. Het koninkrijk is namelijk voor eeuwig. Dat raken we dus niet meer kwijt. Zelfs de dood of een andere verlieservaring tast dat niet meer aan.

Met deze gelijkenis nodigt Jezus jou uit om Hem te volgen. Om de waarde van Zijn koninkrijk te ontdekken en alles te doen om daarin terecht te komen. Met de veertigdagentijd voor Pasen ontdekken we dat Jezus in ieder geval van Zijn kant er alles aan heeft gedaan. Hij gaf zijn eigen leven.

Nu jouw leven nog.

Pieter Knijff

Deze meditatie is gepubliceerd in de Tsjerkepraat van maart 2019