Sta dan vast, broeders, en houd u aan de overleveringen waarin u onderwezen bent door ons woord of door onze brief.

2 Thessalonicenzen 2: 15

We beleven op dit moment niet de makkelijkste periode uit ons leven. En we vinden het moeilijk om vol te houden. Je merkt dat mensen verslappen in het zich houden aan al die welgemeende adviezen en voorzorgsmaatregelen. Maar het virus weet van geen ophouden. En dus merk je dat de cijfers langzaam maar zeker weer beginnen op te lopen.

Volhouden is niet gemakkelijk. Wat een impact hebben de dingen zo langzamerhand niet. Winkels moeten sluiten. Bedrijven vallen om. Je schrikt als Dalstra Reizen faillissement aan moet vragen. Mensen raken hun baan kwijt. Je vraagt je af, hoe het nu verder moet, als de besmettingen weer toenemen. Is er al licht aan de horizon of blijft het voorlopig zo?

En we leven al in zo’n rare tijd, zeggen mensen. Wie had nu ooit gedacht dat iemand als president Trump genomineerd zou worden voor de Nobelprijs? Hoewel Tamara Benima in het Friesch Dagblad een aantal redenen opsomde, waarom dat zo gek nog niet was. Bijvoorbeeld voor het doorbreken van de impasse tussen Israël en de Arabische wereld.

In 1979 erkende Egypte als eerste van de Arabische landen Israël. In 1994 volgde Jordanië. En nu in 2020 tekenen Israël, de Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein onder leiding van president Trump in Washington de Abraham-akkoorden. Het resultaat van volhouden in het werken aan diplomatieke relaties van Israël met de Arabische wereld.

Volhouden. Daar weten ze in Thessalonica alles van. Het leven is niet gemakkelijk. Ze hebben te lijden onder vervolgingen. Maar ze houden vol. Je hoort de apostel Paulus de gelovigen in Thessalonica daarom prijzen. Hij is blij met hun geloof en hun onderlinge liefde, zeker. Maar Paulus is vooral dankbaar voor het feit dat ze volhouden om samen kerk te zijn.

Weet je, in Thessalonica leefde sterk de gedachte dat Jezus spoedig terug zou komen. In de 1e en de 2e Brief aan de Thessalonicenzen gaat Paulus daar ook op in. Dat we niet weten wanneer de Heere Jezus zal verschijnen. Dat het misschien wel heel wat langer gaat duren, dan je eerst dacht. Dat het er daarom nog meer op aan komt om vol te houden.

Je weet niet wanneer… Dat kan volhouden lastig maken. Zoals wij dat in deze tijd ervaren. Je weet niet wanneer er een vaccin komt. Je weet niet wanneer alles weer normaal wordt. Terwijl je steeds meer kwalijke gevolgen ziet van al die maatregelen en het ongemak alleen maar toeneemt. Gloort er al licht aan het einde van de tunnel? Houden we samen vol?

De christelijke gemeente van Thessalonica keek ernaar uit. De dag dat Jezus terug zal komen. Dat elk oog Hem zal zien, als Hij verschijnt op de wolken. Om levenden en doden te oordelen. Wat heerlijk zal dat zijn, als je dan het geloof bewaard hebt. Door de krachtige werking van de Heilige Geest. Als je door de genade van God hebt mogen volhouden.

Maar hoe doe je dat dan? Dat volhouden? Hoe gaat het in zijn werk? Dan spreekt de apostel ineens over vast staan. Overeind blijven. Zoals je in een rijdende bus of op een schommelende boot vast moet blijven staan. Want, hoor je Paulus hier zeggen, schommelen gaat het zeker. De tijd tot de wederkomst belooft geen rustige tijd te worden.

Er wordt gesproken over de komst van de antichrist in het einde der tijden. Paulus noemt hem de ‘mens der wetteloosheid’, de wetteloze mens. De mens die geen gezag meer boven zicht duldt. Zoals de leus van het anarchisme: Ni Dieu, ni maître – geen God en geen meester. Oftewel: Eigen meester, niemands knecht. Kortom: wetteloosheid.

Het geheim van de wetteloosheid is al werkzaam, schrijft de apostel. De geestelijke macht van satan grijpt meer en meer om zich heen. Mensen en volken verleidend. Harten beïnvloedend. Gedachten vullend. Het licht van Christus verdonkeremanend. Je ziet het overal om je heen. Zeker in West-Europa, waar de kerk steeds kleiner lijkt te worden. Hoe houd je het vol?

En dan noemt Paulus heel eenvoudig de overleveringen. Zoals jullie die ontvangen hebben, schrijft hij, door mijn woord en mijn brief. De basiszaken van het geloof. Het verzoenend lijden en sterven van Christus. Zijn opstanding uit de dood. De belofte van eeuwig leven. Van Gods nieuwe wereld van straks. Kortom: alles wat ons in Gods Woord voorgehouden wordt.

Om vol te houden is het nodig om je vast te grijpen. Zoals je in de storm op een schip je ook vastgrijpt. Of als je in een bus staat die een scherpe bocht maakt. Paulus reikt je als houvast de Bijbel aan. Heel de Bijbelse overlevering. Dat wat je vaak van huis uit al hebt meegekregen. Dingen om zuinig op te zijn. De dingen van het geloof. De rijkdom van Gods beloften.

Mijn houvast is het Evangelie van het kruis. Het wonder van Zijn lijden en sterven voor mij. De hoop die Zijn opstanding mij geeft. Op het eeuwige leven van straks. Op het weerzien van elkaar in Gods nieuwe wereld. En op het diepe geheim achter dat alles. Op de rijke liefde van God. Op Zijn verlangen om mij te veranderen in Zijn kind – een kind met een hemelse Vader.

Meiïnoar yn Jezus’ namme
sjonge wy it heechste liet,
want de Geast jout ús Syn namme,
taal, dy’t elkenien ferstiet.
Biddend om Gods plan te kennen
Binn’ wy meiïnoar op wei,
sykjend, sjongend, tsjûgjend, tsjinjend,
optein nei Syn grutte dei!

Sis it oeral om ús hinne
dat de Hear Deselde bliuwt;
en Syn leafde is de sinne,
dy’t ús neare nacht ferdriuwt.
Hear, wa soe Jo keare kinne?
Minskewurk, dat minsken skiedt?
Oeral brekt Jo Geast trochhinne:
grinzen, muorren, stikeltried!

Hy oerwûn en waard ferhege,
Midsman, dy’t foar ús ferstoar
Jezus iep’ne ús de wegen
nei de Heit en nei elkoar.
Hert en hannen heech nei boppen
bringe wy Jo tank en ear.
Troch Jo Geast is ‘t dat wy roppe:
Jezus Kristus is de Hear!

Ds. J.P. Strietman

Deze meditatie is gepubliceerd in de Tsjerkepraat van oktober 2020