En Ik zal vijandschap teweegbrengen tussen u en de vrouw, en tussen uw nageslacht en haar Nageslacht; Dat zal u de kop vermorzelen, en u zult Het de hiel vermorzelen.
Genesis 3: 15

Beloofd is beloofd. Dat is het thema van de kindernevendienst in de Adventstijd. Zo – vinden wij eigenlijk allemaal – zou het ook altijd moeten zijn. Dat je altijd doet wat je beloofd hebt. Wat kan het zeer doen, als we daarin falen. Soms omdat we het vergeten zijn. Een andere keer, omdat we meer beloofd hebben, dan we konden of mochten beloven.

Vanaf het begin van deze wereld laat God er geen twijfel over bestaan. Bij Mij is dat anders. Ik houd mij altijd aan Mijn woord. Bij Mij weet je het altijd zeker: beloofd is beloofd. Daar hebben mensen zich door de eeuwen heen aan vastmogen klampen. Maar God heeft het beloofd. En als Hij het beloofd heeft, dan gaat Hij die belofte ook zeker inlossen.

Dat is de glans die er over het leven van een gelovige ligt. Ook als die door verdrietige dingen verdoft en de glans soms helemaal verdwenen lijkt. Zo is het ook met de eerste twee mensen. Na het goede begin van deze wereld gaat het mis. Eigen schuld, weten ze. Maar God geeft het niet op. Zijn belofte klinkt. En die blijft heel de Bijbel door klinken.

We noemen die eerste belofte aan Eva, de ‘moederbelofte’ – omdat alle andere beloften op deze eerste zijn gebaseerd en er min of meer uit voortgekomen zijn. De belofte van de komende Redder en Zaligmaker Jezus Christus. De belofte ook van verzoening en vergeving. De belofte van Gods nieuwe wereld die dwars door alles heen aan zal breken.

De Heere God zegt het tegen de slang. Maar zo, dat Eva deze geweldige belofte horen kan. Begrijpen, dat ze nu wel sterfelijk geworden is, maar dat er desondanks een grote toekomst wacht. Het eeuwige leven. Verzoening en vergeving. Gods nieuwe wereld die eenmaal aan zal breken. Die klinken er allemaal in mee. Hoe meer ze erover nadenkt, des te beter begrijpt Eva.

De vijandschap van de slang ervaren we vroeg of laat allemaal. Wat is het dan bemoedigend, inspirerend en hoopgevend als je ook iets proeven mag van dat andere. Van Gods genade en trouw. Van Zijn liefdevolle nabijheid en vergevingsgezindheid. Dan groeit er verwachting in je leven. Verwachting van Advent. Van wat komen gaat en komen zal: beloofd is immers beloofd.

Ds. J.P. Strietman

Deze meditatie is gepubliceerd in de Tsjerkepraat van december 2016